Αυτό το +7 μας πάει πολύ πίσω

Μας πάει πίσω σε χρόνια περασμένα. Σε χρόνια μαθητικά.
Τότε που μαζευόμασταν στο σχολείο για την πρωινή προσευχή και έβλεπες τα πικραμένα γαυράκια να "κρύβονται".
Να μαζεύονται δειλά-δειλά σε γαυροπαρέες και να συζητάνε για τα χάλια τους.
Να αποφεύγουν να "εκτεθούν" σε ποδοσφαιρικές κουβέντες με εμάς γιατί δεν έχουν τα "μούτρα". Γιατί τους έρχονταν η μια σφαλιάρα μετά την άλλη.
Με πάει σε εποχές που ξεκίναγα το πρωί περήφανος να πάω σχολείο και σταμάταγα στο περίπτερο να διαβάσω τα πρωτοσέλιδα (τότε είχε ίσως κάποιο νόημα ακόμα) για να πάρω ακόμα χαρά.
Με πάει σε εποχες που έλεγες δυνατά ότι ήσουν Παναθηναϊκός (αν και κάποιοι από εμάς ποτέ δεν σταμάτησαν να το λένε περήφανα).
Και χαίρομαι να βλέπω και να ακούω (ανυποψίαστους ότι τους ακούω) γαύρους να κλαίγονται και να παραδέχονται ότι δεν έχουν 0μάδα και διοίκηση.

Σταμάτα να γκρινιάζεις ρε φίλε! Ξέρω ότι είναι νωρίς.
Ότι μπορούμε άνετα να βγάλουμε τα μάτια μας και να τους ξαναχαρίσουμε ένα δικό μας πρωτάθλημα.
Βλέπω ότι η ομάδα κερδίζει αλλά δεν παίζει μπάλα. Ότι δεν άλλαξαν και πολλά από την εποχή Τεν Κάτε.
Βλέπω τα χάλια της άμυνας (χειρότεροι γίναμε εκεί).
Βλέπω και τα καραγκιοζιλίκια με τον εύζωνοΤζιόλη και τον άψυχο τον Κλέιτον.
Ούτε βλέπω και καμιά μεγάλη προκοπή από μεταγραφές. (ΠΑΡΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΝΑΝ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΣΤΟΠΕΡ ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΤΡΕΛΑ ΜΟΥ!!!!!!)

Και ξέρω ότι δεν είναι ποδοσφαιρική αντιμετώπιση να κάνω έτσι! Και ότι μπορεί να το γρουσουζεύω που την έχω δει ότι με νίκη επί του ΒραζιλιΑρη θα μου φέρουν το κατσαρόλι στη Λεωφόρο.
Αλλά μ' αρέσει!Μ' αρέσει πολύ!! Και λέω να το χαρώ!!!