Κατηγορώ τον Τεν Κάτε (update: Sparta, this is Athens!)

(άμα θες κατευθείαν τους πανηγυρισμούς πήγαινε στο τέλος...

και εγώ αυτό θα έκανα...

όταν όμως ξεθυμάνεις ξαναγύρισε να διαβάσεις το άρθρο...)

Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι...
Γράφω αυτή την ανάρτηση Δευτέρα απόγευμα και θα την "ανεβάσω" την Τρίτη μετά το ματς όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα. (δεν θέλω να σκέφτομαι τίποτα άλλο εκτός από την πρόκριση και με βάση αυτό ασχολούμαι με τον Τεν Κάτε γιατί αλλιώς...δεν θα έχω λόγο!)

Δεν είμαι προπονητής (τουλάχιστον όχι σε μη ψηφιακές ομάδες!).
Δεν έχω ειδικές γνώσεις πάνω στο ποδόσφαιρο (ε, μάθε μπαλίτσα αγόρι μου τότε και μετά κάνεις κριτική!- οκ...)
Αλλά θεωρώ ότι ο Τεν Κάτε δεν μπορεί να κριθεί ως επιτυχημένος προπονητής για τον πάγκο του Παναθηναϊκού. Τουλάχιστον μέχρι αποδείξεως του εναντίου.

Και το κύριο για μένα επιχείρημα είναι το εξής:

Μετά από ένα χρόνο στο τιμόνι της ομάδας, δεν έχει καταφέρει να πείσει ούτε ένα παίχτη της ομάδας για την αξία του.
Και εννοώ την αξία του κάθε παίχτη.

Δεν έχει δηλαδή ακόμα κανείς εμπιστοσύνη ότι είναι καλός σε κάτι.
Ότι μπορεί να μπει στο γήπεδο και να παίξει έναν συγκεκριμένο και διακριτό ρόλο.
Ότι έχει κάποια συγκεκριμένη δουλειά για την οποία όταν γυρίσει ο Χενκ το βλέμμα του στον πάγκο θα σταματήσει σε εκείνον και θα του κάνει νεύμα να μπει να κάνει εκείνο που ξέρει καλύτερα.

'Εχει καταφέρει να χρειάζονται ψυχολόγο (εκτός από τους οπαδούς) και οι παίχτες.
Ακόμα και ο Λουκάς που τέτοια στήριξη δεν παίρνει ούτε από την γιαγιά του (!) δεν έχει αποκτήσει το μίνιμουμ της αυτοπεποίθησης για να αντιμετωπίσει τον κάθε τυχάρπαστο "συμπατριώτη" του!

Για να μην μιλήσω για το χαντάκωμα του Νίνη,
την εξαφάνιση του Χριστοδουλόπουλου,
την απαξίωση του Μάτος,
το κοκοκο στην εκδίωξη του Παπ (που τον θυμήθηκες) και του Εκι,
την κοροϊδία στον Ιβ (που τον έχει μεταξύ εξέδρας και ...ψυχολόγου και τον πετάει μέσα στο Καραϊσκάκη με τον γαύρο),
τα σκωτσέζικα ντους στον Μάντζο και τον Τζόλη (καλά οι συγκεκριμένοι τα θέλαν και λίγο)
αλλά και το αμόνι που έδεσε στα πόδια του fantastic Καντέ και του -ποιός Μαρτσένα- Μπίαρσμιρ.

Όσο για τον Σισέ... αυτόν λες και δεν του έφτανε "η μοναξιά της κορυφής" (αφού δεν φρόντισε να τον πλαισιώσει με τίποτα αξιόλογο) του "έκοψε και το τηλέφωνο" (πάρε δεκάρι τώρα την τρέλα μου μέσα!!!!)

Τελοσπάντων σταματάω εδώ. Θέλω να πιστεύω ότι έχουμε περάσει μαρς και όλοι εσείς (!) που το διαβάζετε λέτε από μέσα σας: "άντε γ@μήσου ρε μ@λ@κ@, σου έδειξε τα μεγάλα του ο Χένκ με το κοουτσάρισμά του και λέγε εσύ πίπες".

Επι της ουσίας όμως.....;;;;

update 1 - τέλος α΄ημιχρόνου: οτιδήποτε λιγότερο από αυτή την (άναρχη) κόλαση που εξαπέλυσε η Πανάθα θα ήταν γελοιότητα. Μας άξιζε ένα γκολ για αυτό το ημίχρονο. Γειά σου ρε Γιόσσου (να μη σε α-Βασκάνω!) (να δω πως θα περάσει τώρα το τεταρτο μέχρι να ξαναρχίσει...)

update 2 - γύρω στο 80: ίσως είναι λογικό δεδομένης της χρονικής στιγμής του καλοκαιριού αλλά εγώ μετά το 60 μας σιχάθηκα λίγο...

update 3 - λήξη/πρόκριση: Πάμε μωρή Πανάθα. Τώρα μπορεί να αρχίσει η χρονιά χωρίς "θανάσιμούς τραυματισμούς". Τώρα έχουμε και λέμε...

Υ.γ. ήθελα και ένα για τον Τζιμπρίλο...(ΣΕΝΤΕΡΦΟΡΑΡΑ ΜΟΥ!!!)

Υ.γ.2 πειράζει που μου αρέσει και ο Λέτο στα πράσινα..;