OAKA, Λεωφόρος ή και του χρόνου όλα εκτός έδρας

Ενόψει του προγραμματισμού για τη νέα σεζόν (εν μέσω πλέι-οφς, αυξήσεων μετοχικών κεφαλαίων, προπονητολογίας αλλά και άγιου ελληνικού-celebritoμυκονιάτικου Πάσχα) θα πρέπει να ληφθεί η απόφαση και για τη έδρα της ομάδας. Μοιάζει οι γνώμες να κλίνουν οριστικά προς την επιστροφή στο ΟΑΚΑ. Και τα παιχνίδια των πλέι-οφς να είναι τα τελευταία στο ιστορικό γήπεδο της Λεωφόρου (ανάξιο φινάλε για ένα από τα ιστορικότερα και ενδοξότερα γήπεδα της Ελλάδας).
Αναδημοσιεύω σχετικά από ΕΞΕΔΡΑ ΤΩΝ ΣΠΟΡ: Συναποφασίζει με προπονητή για γήπεδο 26-04-2008

Φέτος τέθηκε θέμα έδρας. Αρκετές φορές οι ποδοσφαιριστές έκαναν λόγο για δυσκολία να ανοίξουν τις αντίπαλες άμυνες στη μικρή Λεωφόρο, ενώ και οι φίλαθλοι δεν έχουν την καλύτερη εικόνα για το απαρχαιωμένο γήπεδο.

Γεννήθηκε η σκέψη επιστροφής στο Ολυμπιακό Στάδιο. Υπάρχουν αρκετοί υποστηρικτές αυτής της άποψης. Ειδικά αν ο Παναθηναϊκός τερματίσει δεύτερος και κερδίσει μια θέση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, η Λεωφόρος κόβεται από την UEFA, αφού δεν πληροί τις προϋποθέσεις. Από την άλλη, η Λεωφόρος ως μικρότερο γήπεδο και με τον κόσμο να είναι πολύ κοντά στους πάγκους στον αγωνιστικό χώρο, προσφέρει εικόνα πιο σκληρής έδρας, συγκριτικά με το αχανές ΟΑΚΑ. Γι' αυτό και πάντα έχει τους υποστηρικτές της.

Στο Τριφύλλι δεν θέλουν να πάρουν οριστική απόφαση αυτήν τη στιγμή. Το πιο πιθανό είναι να γίνει πρώτα η επιλογή του νέου προπονητή, να ζητηθεί η άποψή του επί του θέματος και εν συνεχεία να παρθεί η όποια απόφαση.

Αυτή ανάρτηση δεν θα αποτελέσει μνημόσυνο του γηπέδου της Λεωφόρου. Ούτε θα προδικάσει αν ο κόσμος του Παναθηναϊκού θα αποφασίσει να αγκαλιάσει και να ζεστάνει το αχανές και αφιλόξενο ΟΑΚΑ. Που όμως έχει και αυτό στεγάσει με τη σειρά του πάρα πολλές από τις πιο πρόσφατες και πιο σημαντικές ευρωπαϊκές και εγχώριες νύχτες της ομάδας μας.
Θέλω απλά να επισημάνω ότι τα τελευταία χρόνια όσες φορές αγωνιστήκαμε στη λεωφόρο δεν κατορθώσαμε να τη μετατρέψουμε σε έδρα.
Όσοι πηγαίνουμε στο γήπεδο και παρακολουθούμε στενά την ομάδα έχουμε ζήσει αρκετά περιστατικά όπου το Απ. Νικολαΐδης ήταν εχθρικό για τους αθλητές του Παναθηναϊκού. Εχθρικό για ανθρώπους που αποτελούν σημαίες του Παναθηναϊκού. Εχθρικό για τους ανθρώπους που εκπροσωπούν τον Παναθηναϊκό. Και ως εκ τούτου "ακίνδυνη εκδρομούλα" για τους αντιπάλους του.
Ο κάθε "καημένος" έρχονταν για να βρίσει, να χλευάσει και να εκτονωθεί πάνω στους παίχτες, τον προπονητή και τα στελέχη της ομάδας.
Άνθρωποι που φόρεσαν τη φανέλα και την τίμησαν δίνοντας ενδεχομένως ακόμα και περισσότερα από όσα μπορούσαν (ακόμα και αν συνέχιζαν να είναι όντως "λίγοι" για τον ΠΑΟ) κυριολεκτικά στοχοποιήθηκαν και λιντζαρίστηκαν από τους "επιστήμονες" της πράσινης κερκίδας.
Αν ψάξετε λίγο θα τους θυμηθείτε, θα αναφέρω και εγώ μερικούς όπως ο Επαλέ, ο Κωνσταντινίδης, ο Χαραλαμπίδης, οι Γκουμομπασινάδες, ο Φύσσας, ο Βόκολος, ο Βύντρα και αρκετοί άλλοι. Όσο για τους ξένους εκεί η αμφισβήτηση ξεπέρασε κάθε όριο. Και φυσικά η αμφισβήτηση δεν ήταν πάντα άδικη. Αλλά προσωπικά δεν ανέχομαι κανένας, πόσο μάλλον κάποιος οπαδός του Παναθηναϊκού να βρίζει με τέτοιο χυδαίο και άμπαλο τρόπο κάποιον αθλητή που φοράει τη φανέλα με το τριφύλλι.
Πέρα όμως και από τους παίχτες και τα μέλη της ομάδας, τη Λεωφόρο φέτος στοίχειωσε και ο διχασμός των οπαδών. Ο τεχνητός και υποκινούμενος διχασμός. Οι "ανεξάρτητοι", οι "υπάλληλοι και τσάτσοι" του Τζίγγερ, θεαματικά σόου συμπαράστασης της 13 στα αδέρφια τους στην 7 με εικόνες που θα αντιστοιχούσαν εύκολα στην πτώση του τείχους του Βερολίνου, αποχή σε κρίσιμα ματς, συνθήματα που ασχολούνται με τα εισιτήρια, την ιδιοκτησία, τον Τζίγγερ όταν μέσα στο γήπεδο τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά και η ομάδα χρειάζονταν βοήθεια.
Και δεν ήταν λίγες φορές που έβλεπες τους Έλληνες παίχτες να φοβούνται και τους ξένους να παρατηρούν αμήχανα τα σόου των υποκινούμενων και των "τριφυλλοσυνδικαλιστών". Και τους αντιπάλους να παίζουν πιο άνετα από ότι σε οικογενειακό διπλό προπόνησης. Και παίχτες αντιπάλων να είναι προκλητικοί, αυθάδεις και ειρωνικοί απέναντι σε μια Λεωφόρο παθητική και αδύναμη να υπερασπιστεί ακόμα και τον εγωισμό της.

Η Λεωφόρος φέτος δεν ήταν έδρα. Το λένε τα αποτελέσματα. Το παραπονέθηκαν οι παίχτες. Το απόλαυσαν οι αντίπαλοι. Το κρυφοχάρηκαν όσοι το σχεδίασαν. Το ειρωνεύτηκαν οι "αντικειμενικοί" δημοσιογράφοι. Το εκμεταλλεύτηκαν πολλοί.
Και το κυριότερο. Το νιώσαμε όσοι πήγαμε. Και κάποιοι από μας, οι πιο εύθικτοι, οι πιο αληθινοί ντραπήκαμε για αυτό. Γιατί ήταν (έστω και για την αδράνειά μας) και δική μας ευθύνη.
Αν δεν αλλάξει κάτι στον κόσμο του Παναθηναϊκού, αν δεν φύγει αυτή η αρρωστημένη ατμόσφαιρα, αν δεν αλλάξει ο ψυχισμός του καθενός από εμάς ξεχωριστά και αν δεν πάψουμε να επηρεαζόμαστε από την ψυχολογία που διαμορφώνουν τα αθλητικά μέσα ενημέρωσης ( τα οποία πια τα εμπιστευόμαστε άκριτα, σχεδόν τυφλά λες και το πρώτο άρθρο του καταστατικού τους είναι η υπεράσπιση των συμφερόντων του Παναθηναϊκού και όχι η κερδοφορίας τους) το ΟΑΚΑ του χρόνου θα αποδειχτεί πολύ κρύο, πολύ αχανές και αφιλόξενο για την ομάδα μας!
Και ίσως τότε να είναι καλύτερο να αγωνιστούμε για όλα τα ματς εκτός έδρας. Στην επαρχία. Χωρίς φιλάθλους. Και δεν λέω χωρίς οπαδούς. Γιατί χωρίς οπαδούς αγωνιστήκαμε και φέτος!