Γιορτή και προσοχή

Μέρες χαρμόσυνες για όλους εμάς. Μέρες που οι εξελίξεις στα διοικητικά μας προετοιμάζουν για ένα μέλλον βγαλμένο από τα πιο ανέλπιστα όνειρά μας. Οι τεκτονικές πλάκες των συμφερόντων και των επιθυμιών των μελλοντικών μεγαλομετόχων του έχουν βρεθεί μετά από πολλούς σεισμούς σε μια κατάσταση καθησυχαστικής και ενθαρρυντικής ισορροπίας.
Η χθεσινή συνάντηση μοιάζει με νίκη! Όλοι εμείς σήμερα πανηγυρίζουμε για το αποτέλεσμά της. Η χθεσινή μέρα είναι ιστορική και το μέλλον έχει όλα τα εχέγγυα για να αποδειχτεί χρυσό.
Ο Γιάννης Βαρδινογιάννης (όσο παράδοξο και αν ακούγεται) αν και μείωσε την κυριαρχία του στη ομάδα μοιάζει στα μάτια μας πολύ μεγαλύτερος από ότι μέχρι χθες.
Η ΠΕΚ ανταποκρίθηκε θετικά και είναι έτοιμη να χαρίσει στην ομάδα όλη αυτή την επιπλέον δύναμη της ενότητας (ψυχικής και εν τη ενώσει) που της έλειψε.
Μόνη μικρή (και ελπίζω προσωρινή) παραφωνία η επιφυλακτική ακόμα στάση του Παύλου Γιαννακόπουλου. Στάση που νιώθω ότι βασίζεται στο πείσμα του για κάτι που έχασε πριν 25 χρόνια. Και που πιστεύω ότι θα αλλάξει.
Γιατί όποιος μείνει (και) αυτή τη φορά απ' έξω, θα μείνει απ' έξω για πάντα!

Παράλληλα όμως (και σε αντίθεση) με το γενικό κλίμα ευφορίας και ελπίδας που πνέει για τον Παναθηναϊκό μας, σήμερα η ομάδα δίνει ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι.
Η μισή ομάδα (αν δεν ήταν και αυτό το ροτέισον του κ.Ζοζέ θα λέγαμε η δεύτερη ομάδα) θα πρέπει να κάμψει την αντίσταση ενός χαλαρού και επικίνδυνου Πανιωνίου.
Και αυτό το "μουγκό" παιχνίδι με φοβίζει. Αρκεί μια στραβοκλωτσιά για να χυθεί και αυτή η καρδάρα γάλα!
Επαγρύπνηση! Και όσοι μπορείτε σήμερα σκεφτείτε να πάτε στο γήπεδο.
Νομίζω πλέον δικαιολογίες διχόνοιας δεν υπάρχουν!